นักเขียน : ปราบดา หยุ่น
บันทึกความนึกคิดระหว่างช่วงเวลาหนึ่งปีกับการเดินทางไกล
หลังจากอ่านงานเขียนของปราบดา หยุ่น เหมือนได้ครอบครองดวงตาคู่ใหม่ ดวงตาที่สามารถมองเห็นมุมมองใหม่ของสิ่งเดิมๆ เป็นหนังสือที่บันทึกการเดินทางไปที่อื่นๆ เพื่อแสวงหาอะไรบางอย่างให้กับชีวิต พร้อมกับเล่าเรื่องประวัติศาสตร์ปรัชญาสายธรมชาติสลับไปมากับแง่ความรู้ เรื่องปรัชญาถือว่าได้ความรู้และความสนุกสนานด้วย ส่วนเรื่องการบันทึกประสบการณ์และความคิดถือว่าไม่ค่อยได้อะไรซักเท่าไหร่ ในขณะที่ปราบดาดูจะมองโลกในแง่ร้ายไปหน่อย เพราะเขายังเขียนไว้ในหนังสือว่า "มันเป็นช่วงเวลาที่ผมได้อ่านหนังสืออย่างจริงจัง ศึกษาค้นคว้าเรื่องที่ไม่เคยรู้และต้องการรู้ ได้อยู่กับตัวเองอย่างอิ่มหนำจนสามารถสรุปได้ว่าตัวเองไม่ใช่คนที่น่าอยู่ด้วยสักเท่าไหร่"
บางช่วงจังหวะของชีวิตเขาจะรู้สึกราวกับหน้าที่การงานและความรู้สึกต่างๆถาโถมเข้าใส่ แต่ช่วงจังหวะของชีวิตที่ว่าก็มักจะเกิดขึ้นกับเขาหลายครั้งหลายหน เขาจึงไม่ได้ประหลาดใจแต่อย่างใด เมื่อความรู้สึกนั้นมันจะกลับมาเยือนเขาอีกครั้ง เขาแค่รู้สึกกระวนกระวายใจเล็กน้อย และอยากจะออกไปจากความรู้สึกนี้ อยากออกเดินทางไปพักกายพักใจที่ไหนสักแห่ง เมื่อเขาคิดได้อย่างนั้นแล้วปฎิบัติการการค้นคว้าหาข้อมูลเกี่ยวกับสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆก็เริ่มขึ้น โดยเขาจะใช้เวลาก่อนเข้านอนสนุกสนานไปกับการค้นคว้าหาข้อมูลแหล่งท่องเที่ยวของสถานที่ที่อยากไป จากนั้นก็เก็บข้อมูลที่หามาได้รวบรวมไว้ เพื่อรอให้เสร็จจากการงานที่ต้องรับผิดชอบ และรอให้มีเวลาว่าง ทว่าข้อมูลเหล่านั้นจะไม่ได้นำมาใช้เพราะเขารู้ว่าการท่องเที่ยวที่สนุกนั้นคือการที่เขาไปท่องเที่ยวในขณะที่เขานั้นมีความสุข ไม่ใช่หนีไปจากความวุ่นวายใจ เพราะการอยากไปท่องเที่ยวของเขาในตอนนี้เป็นเพียงภาวะชั่วคราวอันเป็นผลจากความเหนื่อยกายจากการทำงาน พอหายเหนื่อยความเบื่อหน่ายก็จะหายไป สวนทางกับกำลังใจที่กำลังย้อนคืนมา เพราะฉะนั้นในระหว่างนี้แค่ได้อ่านหนังสือดีๆสักเล่มก็เพียงพอแล้ว แค่นี้ก็ทำใจเบิกบานและกลับมามีความสุขอีกครั้ง ซึ่งหนังสือดีๆในที่นี้ไม่ได้หมายความว่าเป็นหนังสือระดับโลกที่ใครต่อใครว่าดี หรือชีวิตนี้ต้องอ่านสักครั้ง แต่หนังสือดีๆในที่นี้คือหนังสือที่โดนใจ อ่านแล้วก่อให้เกิดความรู้สึกบางอย่างข้างใน และทำให้เห็นโลกและมุมมองที่ต่างออกไปจากเดิม
และแล้วการเดินทางก็มาถึง ความทรงจำจากช่วงเวลาหนึ่งปีที่พลัดถิ่น เดินทางไกล เพื่อทำงานวิจัยเกี่ยวกับแนวคิดทางปรัชญาที่เรียกว่า "แพนเธอสม์" หรือเเนวคิดที่ว่าธรรมชาติกับ "พระเจ้า" คือสิ่งเดียวกัน ปราบดา หยุ่น พาตัวเองไปในที่ที่ไม่คิดว่าจะไป และมีหลายคนห้ามปรามไม่ให้เขาไป นั่นคือเกาะเล็กๆในฟิลิปปินส์เจ้าของฉายาน่าสะพรึงกลัว "เกาะมนต์ดำ" ที่อยู่ของแม่มดหมอผี และอำนาจเร้นลับ ขณะที่ค้นคว้าหาข้อมูลอยู่นั้น ปราบดากำลังคิดว่าเขากำลังเดินทางเข้าไปในเขาวงกตแห่งความคิดของตนเอง และกำลังหลงเสน่ห์ประหลาดของเกาะมนต์ดำ เปลี่ยนทัศนะบางอย่างเกี่ยวกับธรรมชาติและชีวิต ราวกับได้ "ตื่นขึ้นมาบนเตียงอื่น" หลังจากการหลับไหลบนเตียงเดิมมายาวนาน
นางสาวปิยนันท์ พงษ์ประเสริฐ
ม.๖/๑ เลขที่ ๒๐
